Τί είναι Ανατολίτικος Χορός

Ο όρος Ανατολίτικος Χορός, μας φαίνεται πράγματι αόριστος. Κατά γράμμα μετάφραση από τον αραβικό όρο Raqs al-Sharqui, ορίζει εντούτοις κάτι πολύ συγκεκριμένο:Ο χορός που έχει εξαπλωθεί στην ανατολική μεσογειακή λεκάνη και χαρακτηρίζεται από περιστροφικές - κυκλικές κινήσεις λεκάνης και στήθους , έντονες κινήσεις γοφών, όπως και κυματιστές κινήσεις κορμού και χεριών.
Όταν αναφερόμαστε στον ανατολίτικο χορό έξω από τους κύκλους που ασκείται ο χορός της κοιλιάς, συνοδεύεται συχνά με μια σοκαρισμένη αμήχανη σιωπή, του συνομιλητή όπως και κάποιο αστείο., και οι δυο στάσεις εκφράζουν τον τρόπο σκέψης ( νοοτροπία ) των περισσότερων ανθρώπων και την άγνοιά τους. Πρέπει να πούμε ότι για να δικαιολογήσουμε αυτό το πνεύμα, ότι τα θεάματα που προσφέρονται σε κάποιους χώρους διασκέδασης δεν έχουν καμία καλλιτεχνική αξία. Ο Ανατολίτικος χορός μπορεί να είναι αισθησιακός, κομψός, σεμνός και ότι πιο εκλεπτυσμένο και φινετσάτο . Race, να έχει ράτσα, να είναι καθαρόαιμο, μπορεί να πάρει Ιερατικές και Ευγενικές μορφές .
Ο Ανατολίτικος χορός δεν έχει ακριβή ημερομηνία γέννησης. Γεννήθηκε στους Φοίνικες, η Φοινίκη καταλάμβανε τότε την κατά προσέγγιση τοποθεσία του σημερινού Λιβάνου.
Τον έφεραν οι τσιγγάνοι από την Β. Ινδία ? Εισήχθη στην Αίγυπτο από τους Τούρκους ?
αυτή η θεωρία είναι η πιο κοινώς αποδεκτή εφόσον η Αίγυπτος κατακτήθηκε το 1415 από τους Τούρκους, και αποτέλεσε μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για πάνω από 400 χρόνια ή αντιθέτως την έμαθαν οι Τούρκοι από τους Αιγυπτίους... οι απόψεις είναι πολλές και αντιτίθενται.
Φαίνεται ότι αυτό το είδος συμβολικού χορού, είναι η επιβίωση μιας μορφής χορού συνδεδεμένη με τη "τελετουργία της γονιμότητας" με τη Λατρεία της Θεάς Μητέρας των μητριαρχικών κοινωνιών. Αναπαρήγαγαν συμβολικά τις κινήσεις της σύλληψης και του τοκετού και εξυμνούσαν την μητρότητα αναπαριστάνοντας την μυστηριώδη σύλληψη της ζωής, τον πόνο και την χαρά, με τα οποία μια καινούρια ψυχή έρχεται στον κόσμο και γιορτάζει την αναγέννηση της φύσης και την άνοιξη .
Βρίσκουμε ίχνη αυτής της μορφής χορού σε όλο τον κόσμο:
• Κινήσεις γοφών και κοιλιάς, πολύ ευδιάκριτες σε τοιχογραφίες της Αφρικής και Ανατολικής Ισπανίας, σε γλυπτά της Αρχαίας Ινδίας και της Αρχαίας Ελλάδας, στην Αρχαία Αίγυπτο στη λατρεία της Baktet και της Θεάς Hathor στην Αppia οδό στη Ρώμη.
• Περιγραφή γυναικών χορεύοντας νύχτες ολόκληρες μεταξύ τους, στους λόφους στην Αρχαία Ανατολή ( Ανατολίας ).
• Άγριοι χοροί των γυναικών της Σπάρτης, στους ναούς της Αρτέμιδος, Θεά της Σελήνης και της γονιμότητας στην Κύπρο, ερωτικοί και εκστατικοί χοροί των Ιερειών της Αφροδίτης .
• Στη Βίβλο ο χορός της Σουλαμίτης, στον Ψαλμό των Ψαλμών, ο χορός της Σαλώμης στα Ευαγγέλια.
• Ρωμαίοι που απολάμβαναν να βλέπουν Συριανές χορεύτριες τις οποίες είχαν διατάξει να έρθουν, τον
6ο αιώνα π.χ.
• Ποίημα του Βιργιλίου, υπέροχο αλλά πολύ λίγο γνωστό: La Copa, ( Η κόρη του Πανδοχείου).• Περιγραφή από τον Πλίνιο τον νεώτερο, Martial και Juvenal, των χορευτριών του Cadix,
( Φοινικική αποικία την εποχή εκείνη )που χόρευαν γυμνές, και που κατά τον Γουβενάλιο, άρεσαν περισσότερο στις γυναίκες παρά στους άνδρες.
• Χρονικά του Αδάμ της Βρέμης, του 11ου αιώνα, στα οποία οποία παραπονιέται για τους λάγνους χορούς των γυναικών της Βόρειας Ευρώπης.
• Παραδοσιακοί χοροί της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, όπως ο Βεδουίνος χορός, μεταξύ άλλων, ο χορός Guedra, ο οποίος εκτελείται κατά μεγάλο μέρος καθιστός, και ακόμα χορεύεται στο Νότιο Μαρόκο και την Βόρεια Μαυριτανία.
• Χορός Oupa-Oupa, των γυναικών Μαορί στη Νέα Ζηλανδία, που μπορούσαμε ακόμα να δούμε το 1950, στην Ταιτή από τη φυλή Ταμουρέ.
• Χορός, Houla-Houla των νησιών Χαβάη που χορεύεται ακόμα και σήμερα, από τις χορεύτριες στις Αντίλλες.
• Χορός της λεκάνης - κάτω κοιλιά, των Bafioti του Loango, και άλλων φυλών στην Δυτική Αφρική.
• Παρόμοιος χορός υπήρχε στην Νέα Γουινέα και στα νησιά του Σολομώντα.
• Γυναίκες Banjara, του Δελχί με τατουάζ στην κοιλιά, διάσημες για τους χορούς τους, ακόμη και σήμερα που είναι τσιγγάνες. Ενώ οι Ινδές φορούν γενικά σάρι χορού, οι Banjara φορούν φούστα χαμηλά στη μέση και μπολερό.
• Νομάδες τσιγγάνες του Ρατζαστάν χορεύουν στα χωριά πριν τον έρανο.
Αν λοιπόν αυτή η μορφή χορού ήταν άλλοτε διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο, γιατί να τον χαρακτηρίζουμε Ανατολίτικο ? Διότι είναι στις χώρες του Ισλάμ, Ανατολικά της Μεσογειακής Λεκάνης, που διατηρήθηκε καλύτερα και γνώρισε τον μεγαλύτερο εκλεπτυσμό. Σε αυτές τις χώρες παρέμεινε ζωντανή αυτή η χορευτική παράδοση.
• Οι γυναίκες χορεύουν μεταξύ τους, χωρίς ποτέ να έχουν κάνει μαθήματα.
Χορεύουν σε κάθε ευκαιρία, απλά, για να περνάει ευχάριστα η ώρα τους, σε όλες τις γιορτές, στους γάμους.
• Στις περιοχές όπου οι γάμοι είναι ακόμη κανονισμένοι από τις οικογένειες, συμβαίνει να χορεύουν τα νεαρά κορίτσια για να τις προσέξουν οι ενδεχόμενες πεθερές.
• Χορεύουν στις γεννήσεις, για να βοηθηθεί η προσπάθεια της μητέρας, η οποία μπαίνει στο κοινό ρυθμό την αναπνοή και τους χτύπους της καρδιάς που δίνει ο γονιμικός χορός.

Suzanne de SOYE